Buch

---

Übersicht

---

Verlag	:	Falschrum Books
Sprache	:	Englisch, Persisch
Erschienen	:	05. 2024
Seiten	:	35
Einband	:	Kartoniert
Höhe	:	180 mm
Breite	:	100 mm
Gewicht	:	40 g
ISBN	:	9783910237032
Sprache	:	Persisch
Illustrationen	:	Fotografien von Stefan Maneval

---

Produktinformation

---

فاطمه شمس در اشعار برلینی کتاب «لی لی» طرح جهانی ملموس و بزرخ‌گون را می‌ریزد، جهانی شبیه به یک بوم نقاشی که در آن خانه و تبعید در فضایی بینابین در هم فروتنیده و محو می شوند. شعر او، به لحاظ جغرافیایی و استعاری، جایی میان زادگاهش در ایران و زندگی کنونی‌‌اش در تبعید قرار می‌گیرد و یک «فضای سّوم» را تداعی می‌کند که قلمرویی برای آزادی خلّاق و سرپناهی امن برای بازی با خاطرات، زبان و مکان است. او این فضا را با استعارات ملموسی چون فرودگاه، چمدان، و کلوب‌های رقص شبانه می‌سازد و شعرهایش، درست مثل بازی «لی‌لی»، با چابکی کودکانه‌ای که با واقعیت تلخ تبعید در تضاد است، از روی مرزها می‌پرند. شعرهای او ما را به درنگ و بازبینی مکان‌های تعلّق خود و فضاهای بالقوّه‌ای که ساکنشان هستیم دعوت می‌کند – تلاقی‌گاه‌های سرشار زبان و تجربه‌ی زیسته.In Hopscotch, Fatemeh Shams crafts a vivid liminal world of Berlin-based poems, a canvas where home and exile blur into an intimate middle ground. Her work, geographically and metaphorically situated between her birthplace in Iran and her current life in exile, evokes a “third space”—a realm of creative liberation and a sanctuary for the play of memories, language, and place. Shams frames this space with tangible metaphors—airports, suitcases, the thresholds of nightclubs. Her poems, like the game of hopscotch itself, leap over borders with a childlike agility, contrasting against the harsh reality of exile. They invite us to consider our own places of belonging and the potential spaces we inhabit—those rich intersections of language and lived experience.

Leseprobe

---

در مسیر خیابان‌های بلند شانه به شانه‌ی غیابت لِی‌لِی می‌کنم

در جدول‌های گچی نیم‌شُسته به دست باران عصر

یک لِی تا جای دور تو

یک لِی تا خاطرات محو کودکستان ایمان در مشهد

لِی می‌زنم به احتمال رسیدن، به احتمال دیدن، به احتمال در آغوش کشیدن پدر در بیست و نه سالگی‌

و پدر شدنش برای اولین بار

لی می‌زنم یک خانه به جلو، به مرزهای مصنوعی نقشه‌‌ی جغرافیا

لِی لِی لِی می‌زنم

سه خانه به عقب

به هفت‌سالگی که همچون سایه‌‌‌ی کلاغی ترسان از نوک سپیدار می‌گریزد

و بعد کمی مکث در پاگرد

یک پا در تخیّل بازگشت

یک پا در تکرار تلاطم زیستن در اکنون

در مکعّب بی‌سقف خاطرات

در مسیر خیابان‌های بلند جای دیگر سی و هشت‌ سالگی

لِی لِی کردن یعنی هروله در رویای کودکی.“Shoulder to shoulder with your absence
I play hopscotch on the long streets of Berlin
the chalklines half erased by the afternoon rain.
One hop to where you are, far away.
One hop to faded memories of Faith Kindergarten in Mashhad.
Another hop and I might reach him
I might see him
I might hug my father, still twenty-nine
and about to be a father for the first time.
I hop one square forward over the artificial borders.
I hop, hop, hop
three squares back to the seven-year-old girl
who like the shadow of a frightened crow
darts from the tip of the white poplar.
And then, on the landing, a brief pause
one foot dreaming of going back
one foot stuck in the present
repeating the paradox of living now
in the roofless cube of memory.
To play hopscotch on long streets
in the elsewhere of being thirty-eight
is to walk with a pilgrim’s gait in a childhood dream.”

Deine Buchhandlung

---